เอ็มเร่ ชาน กับบทบาทลิเบอร์โร่ในแอนฟิลด์

     ในเกม เอฟเอ คัพ รอบ 4 เมื่อคืน มีคำถามมากมายเกี่ยวกับตัดสินใจในแท็กติกของ เบรนแดน ร็อดเจอร์ส - เช่นการเอา เจอร์ราร์ด ไปไว้ตรงกลาง เฮนเดอร์สัน เล่นวิงแบ็กขวา และ ตามด้วยการส่ง บอรินี่ ไปยืนแบ็กขวาในครึ่งหลัง พร้อมขยับ ชาน มาเป็นกองกลางตัวรับ

     เกมสไตล์การเล่นของ โบลตัน เป็นบอลโบราณเน้นโยมบอมบ์ใส่ และ สเคอร์เทล ก็เสียท่าให้ลูกเล่นนี้ จนไปทำฟาล์วในกรอบ และต้องเสียลูกโทษ

     ชาน ถูกสลับตำแหน่งมาหลายอย่างการยืนเป็นตัวรับส่งผลดีต่อทีมมาก เพราะเขากระตือรือร้นและทำให้แนวรุก โบลตัน มาได้ถึงพื้นที่แนวรับที่มี ซาโก้ และ สเคอร์เทล และยังต่อกรกับ นีล แดนส์ ได้ดี จนท้ายที่สุด แดนส์ ต้องถูกไล่ออกไปจากสนาม

     ในเกมนี้ ร็อดเจอร์ส ให้อิสระกับ เจอร์ราร์ด, คูตินโญ่ และ เฮนเดอร์สัน ได้ดันสูงกว่าปกติเพื่อทดสอบแนวรับของ โบลตัน ให้มากกว่าเดิม

     จังหวะที่ ชาน ยกบอลให้ สเตอร์ลิ่ง ถือว่าน้ำหนักพอดีมาก และก็เข้าไปถึงเท้าของคนยิงอย่างเพอร์เฟกต์ เรียกว่ายอดเยี่ยมทั้งคนจ่ายและคนทำประตู

     การให้ ชาน ยืนกลางร่วมกับ คูตินโญ่, สเตอร์ลิ่ง และ เฮนเดอร์สัน คือปัจจัยในเกมนี้ที่ทำให้ทีมคว้าชัยชนะได้ในท้ายที่สุด แถมในเกม ชาน ก็แสดงให้เห็นถึงความเป็นผู้นำที่ดี และเห็นถึงอนาคตที่ไปได้อีกไกลกับถิ่น แอนฟิลด์

     ระยะหลังนี้ ลิเวอร์พูล แสดงให้เห็นถึงสูตรที่ยอดเยี่ยมของการใช้กองหลัง 3 คน ที่มี ชาน, สเคอร์เทล และ ซาโก้ โดยเฉพาะสถิติในพรีเมียร์ ลีก ที่เสียแค่ลูกเดียวจาก 5 นัดหลังสุด

     การที่ ร็อดเจอร์ส ปรับให้ ชาน ไปเล่นมิดฟิดล์กึ่งตัวรุก ย่อมหมายถึงการการันตีโอกาสในการลงเล่น ที่สามารถเล่นในตำแหน่งใดก็ได้ให้ทีม ความยืดหยุ่นของ ชาน ไม่ว่าจะเล่นกลางรับ, กลางแบบบ๊อกทูบ๊อกซ์ จะสร้างประโยชน์ให้ ลิเวอร์พูล ได้อีกมากในหลายปีต่อจากนี้