บทวิเคราะห์ ลิเวอร์พูล -vs- โบลตัน วันเดอร์เรอร์ส โดย โทนี่ เคลลี่

     ผมนึกถึงค่ำคืนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเมื่อ 20 ปีที่แล้ว กับการคว่ำ ลิเวอร์พูล 2-0 ร่วงตกรอบได้ในรอบที่ 3 เมื่อเดือนมกราคม ปี 1993

     ผมใช้เวลาอยู่ 5 ปีที่ แอนฟิลด์ ตั้งแต่อายุ 14-19 ปี ทำงานอย่างหนักร่วมกับ รอย อีแวนส์, รอนนี่ มอแรน , โจ เฟแกน และ บ็อบ เพรสลี่ย์ ที่เป็นสต๊าฟฟ์ ลิเวอร์พูล

     ในอดีตผมเคยเล่นที่ แอนฟิลด์ อยู่พักใหญ่ แต่ก็เป็นได้แค่ทีมสำรอง มันคือความฝันในการลงเล่นใน แอนฟิลด์ ในค่ำคืนที่ผมกำลังออกจากอุโมงค์ และได้ยินเสียงเพลง ยู วิล เนเวอร์ วอล์ค อะโลน จากเดอะค็อป

     ผมชมวิดีโอเกมที่เราชนะในคืนต่อมา และเราเล่นกันได้ดี เดวิด ลี ปีกของเราลงเล่นไม่ได้ เราเลยสลับเขาซะเพราะ ลิเวอร์พูล มี ร็อบ โจนส์ และ ไมค์ มาร์ช และเราให้ มาร์ชี่ ลงแทน ผมยังขำขี้แตกจนป่านนี้

     คืนนั้น โบลตัน มีแฟนๆ มาแค่ 9,000-10,000 เอง รวมทั้งในถนน แอนฟิลด์ และ กลางสวนสาธารณะ ผมจำได้ว่าทั้งเมืองรายล้อมด้วยแฟน ลิเวอร์พูล เดอะ ค็อป เต็มไปหมดเลย

     พวกเราพอใจมากที่ได้เล่นฟุตบอลที่ยอดเยี่ยม มันคือวันพิเศษมากๆ ของผม กับการชนะ ลิเวอร์พูล หนึ่งในทีมที่ใหญ่ที่สุดของโลก มันเป็นเรื่องที่ไม่เคยลืมเลือนจากใจ

     บ้านผมมีแม่, พ่อ, พี่ชาย, น้องสาว และหลานๆ ที่เป็นแฟนหงส์กันหมด หลานของผมคงสับสนมากในวันนั้น เขาร้องไห้และก็มากอดผม จากนั้นก็ร้องไห้อีก

     ผมเชื่อว่ามนต์เสน่ห์ของ เอฟเอ คัพ ยังคงอยู่เสมอ และมั่นใจว่า โบลตัน จะทำได้ดีแน่ๆ เราต้องมองไปข้างหน้า พวกเราไม่มีอะไรจะเสีย ไม่มีความกดดัน และต้องสอนบทเรียนให้ ลิเวอร์พูล ผมหวังว่านี่จะเป็นเกมที่มีคุณค่า และแข่งขันอย่างยอดเยี่ยม

     ยอมรับว่าผมโคตรโง่ ตอนผมเริ่มติดบุหรี่ จนเป็นโรคหัวใจ เดี๋ยวนี้ผมคอยเตือนเด็กๆ ที่โรงเรียนว่าอย่าไปลอง โบลตัน ดีกับผมมาก พวกเขาคือครอบครัวแท้จริงของผม ผมทำงานกับพวกเขาอย่างซื่อสัตย์มาเสมอ

     ตัวผมรู้จัก สตีเว่น เจอร์ราร์ด มาหลายปีแล้ว ผมบอกเขาไปแล้วว่า ไม่ต้องคว้าแชมป์เพิ่มก็ได้นะ บอกให้รู้ไว้!