| พื้นที่ | : | ลิเวอร์พูล, เมอร์ซี่ย์ไซด์ |
| ก่อสร้าง | : | ปี ค.ศ. 1884 |
| เปิดใช้งาน | : | ปี ค.ศ. 1884 |
| เจ้าของ | : | สโมสรลิเวอร์พูล |
| ความจุ | : | 45,522 ที่นั่ง |
| ที่นั่งพิเศษ | : | 32 ที่นั่ง |
| สถิติผู้ชมสูงสุด | : | 61,905 (ลิเวอร์พูล-วูลฟส์, 2 กุมภาพันธ์ 1952) |
| ขนาดสนาม | : | ยาว 101 เมตร, กว้าง 68 เมตร |
สนามฟุตบอลแอนฟิลด์ เปิดใช้งานเมื่อปี 1884 โดยมีจอห์น ออร์เรลล์ เป็นเจ้าของ และผู้บุกเบิก ซึ่งสังเวียนดังกล่าวอยู่ติดๆ กับสวนสาธารณะแสตนลี่ย์ พาร์ค และนัดประเดิมสนามนัดแรกคือ เป็นการพบกับระหว่างเอิร์ลสทาวน์ กับเอฟเวอร์ตัน เมื่อวันที่ 28 กันยายน 1884 และก็เป็น "ทอฟี่เมน" ถล่มไป 5-0
สนามแอนฟิลด์ เคยให้สโมสรร่วมเมืองอย่างเอฟเวอร์ตันเช่าเพื่อใช้ในการฝึกซ้อม และทำการแข่งขันจนกระทั่งในปี 1892 แต่เอฟเวอร์ตันก็ย้ายออกไปใช้สนามของตัวเองโดยตั้งชื่อกูดิสัน ปาร์ค เนื่องจากความขัดแย้งกันในเรื่องค่าเช่า ส่งผลให้ จอห์น โฮลดิ้ง เจ้าของสนามแอนฟิลด์จึงตัดสินใจสร้างทีมใหม่ขึ้นมาเพื่อเล่นที่สนามแห่งนี้ ซึ่งก็คือสโมสรลิเวอร์พูลนั่นเอง
ช่วงเวลานั้นแอนฟิลด์สามารถรองรับแฟนบอลได้ประมาณ 60,000 คน และมีความจุ 55,000 ที่นั่ง จนกระทั่งปี 1990 เทเลอร์ รีพอร์ต รายงานเหตุการณ์การถล่มของอัฒจันทร์ที่สนามฮิลส์โบโร่ ทำให้พรีเมียร์ลีกจึงมีคำสั่งให้ทุกสนามเปลี่ยนจากอัฒจันทร์ยืนเป็นแบบนั่งทั้งหมดในฤดูกาล 1993-94 ความจุจึงลดลงเหลือ 45,276 ที่นั่ง
จากผลการวิจัยของเทอลร์ รีพอร์ต ได้ผลักดันให้มีการสร้างอัฒจันทร์ใหม่ทางด้าน เคมลีน โร้ด สแนด์ ในปี 1992 ซึ่งตรงกับการครบรอบ 100 ปีของการก่อตั้งสโมสร จึงตั้งชื่อว่า เซนเทเนรีสแตนด์ เป็นชั้นพิเศษที่ถูกเพิ่มในฝั่งถนนแอนฟิลด์
เนื่องจากข้อจำกัดในการขยายความจุที่นั่งของแอนฟิลด์ ลิเวอร์พูลได้ประกาศแผนเสนอให้ย้ายไปสนามแสตนลีย์ พาร์ค เมื่อเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2002 แผนนี้ถูกอนุมัติในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2004 และในเดือนกันยายน 2006 สภาเมืองลิเวอร์พูลได้อนุมัติสัญญาเช่า 999 ปี ทำให้ลิเวอร์พูลได้รับอนุญาตให้สร้างสนามแห่งใหม่ใกล้สแตนลี่ย์ ปาร์ค ภายหลังจากการซื้อสโมสรโดยจอร์จ จิลเลตต์และทอม ฮิคส์
ในเดือนกรกฎาคม 2007 สโมสรได้นำเสนอแผนใหม่ที่ออกแบบและเสนอโดยบริษัท เอชเคเอส เมืองดัลลัส สหรัฐอเมริกา โดยปรับความจุเป็น 76,000 ที่นั่ง มูลค่าการลงทุน 300 ล้านปอนด์ (ประมาณ 15,000 ล้านบาท) ต่อมาเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2008 เนื่องจากมูลค่าเหล็กกล้าในตลาดระหว่างประเทศสูงขึ้น ทำให้มูลค่าการลงทุนต้องเพิ่มขึ้นเป็น 400 ล้านปอนด์ ฮิคส์และจิลเล็ตต์จึงตัดสินใจยุติการสร้างไปโดยปริยาย
แอนฟิลด์จุผู้ชมได้ทั้งหมด 45,276 ที่นั่ง แบ่งออกเป็นสี่ด้าน ได้แก่ฝั่งแอนฟิลด์ โร้ด, ฝั่ง เดอะ เซนเทนารี่ย์ สแตนด์, เดอะ ค็อป และเมน สแตนด์ โดยอัฒจันทร์ด้านแอนฟิลด์ โร้ด กับ เดอะ เซนเทนารี่ย์ สแตนด์ แบ่งเป็นฝั่งละ 2 ชั้น ขณะที่ เดอะ ค็อป และเมน สแตนด์ แบ่งเป็นฝั่งละชั้น ซึ่งประตูทางเข้าสนามแอนฟิลด์ มีมากถึง 80 ประตู
อัฒจันทร์ฝั่งเดอะ ค็อป มีความจุสูงที่สุด (12,409) มากกว่าในบรรดาอีก 3 ด้านที่เหลือ ส่วนแอนฟิลด์ โร้ด, เดอะ เซนเทนารี่ย์ สแตนด์ และเมน สแตนด์ มีความจุอยู่ที่ 9,074 คน, 11,762 คน และ12,227 คน ตามลำดับ ขณะที่อัฒจันทร์ฝั่งซึ่งมีความเก่าแก่มากที่สุดคือด้าน เมนโร้ด โดยสร้างเสร็จสมบูรณ์ในปี 1982 ส่วนฝั่งเซนเทนารี่ย์ สแตนด์ เมื่อก่อนมีโครงสร้างเพียงชั้นเดียว ก่อนจะมาขยายเป็นสองชั้น ในปี 1992
แอนฟิลด์ โร้ด สแตนด์ ตั้งอยู่ฝั่งซ้ายของเมน สแตนด์ เป็นอัฒจันทร์ไว้รองรองแฟนบอลทีมเยือน ซึ่งแอนฟิลด์ โร้ด ถูกปรับขึ้นใหม่ในปี 1965 ก่อนที่เก้าอี้จะถูกแต่งเติมสีสันในปี 1982 อีกทั้งอัฒจันทร์ฝั่งแอนฟิลด์ โร้ด เพิ่งถูกต่อเติมให้เป็น 2 ชั้น ในปี 1998
